„Nie ma” – platforma internetowa, na podstawie książki Mariusza Szczygla pod tym samym tytułem, jest historią o niepamięci. O tym, że zapamiętać się nie da, bo pamięć jest wybiórcza. Pamięta, co chce. Pamięta inaczej. Czyli nie pamięta. W nakręconych przez nas historiach dotykamy problemu niemożliwości zatrzymania czasu, tego, co minęło, osób, które kochamy; niemożliwości uchwycenia tego co jest, i co już za chwilę będzie przeszłością, bo właśnie się wydarzyło. Co już było.
Każdy pamięta inaczej.
Zostaje nam ułomny raport pamięci. Opowiadamy historie, żeby dowiedzieć się, kim jesteśmy. Żeby dotrzeć do tego czegoś, czego już nie ma. Do „naszego” nie ma.
Historia sióstr Woźnickich, Violi Fischerovej, Jerzego Szczygła i samego Mariusza Szczygła to „ułomne raporty pamięci”, które zapamięta Internet. Bo Internet zapamięta na pewno. To nowoczesna pamięć, która nieubłaganie (potrzebnie, czy niepotrzebnie) rejestruje i zachowuje niemal wszystko. Pamięć Internetu przeciwko naszej niepamięci?
Agnieszka Lipiec-Wróblewska
źródło Teatr Żydowski
fot. M. Stankiewicz
9.08.2020
